Het gevecht met de voorbereiding: meer dan het halve werk.

Dag #5 in NYC en het lijkt alsof er nog niets gebeurd is. Wat opname-gewijs volledig klopt. Want aanstaande zaterdag begint pas het échte werk. Dan krijg ik volop de steun van Annelies Moons (Monschau) van Radio 1 die het programma presentatorisch mee zal dragen. Dat resulteert dan in een vierdelige 'auditieve roadmovie' die begin april op Radio 1 wordt uitgezonden. De realisatie van een levensdroom waarvan ik het idee schaamteloos gepikt heb van een VPRO-programma rond Hank Williams. Damn, daar gaan mijn royalties.

Maar achter de schermen lees ik al maanden zowat elke letter die ooit aan Billie Holiday besteed is.

Help! I: ik vis er ondertussen zelfs de fouten - neen, ze is niet geboren in Baltimore - vlot uit.

Help! II: ik ken ondertussen zelfs vele nutteloze - ja, haar lievelingskleur was wit - trivia over haar.

Help! III (en problematisch): ik droom zelfs van haar. Echt.

En achter de schermen zocht ik vaak maanden naar al dan niet nog bestaande locaties die van belang waren in haar leven. Steeds wederkerende hamvraag: wat ben je met spraakmakende clubs als Club Downbeat, The Onyx of The Famous Door op 52nd Street die haar habitat waren  als ze door nieuwbouw werden neergeslagen? U hoort het dra.

En tot slot zocht ik vaak maanden naar contactgegevens van mensen die haar nog gekend/ontmoet hebben en uiteraard - het grootste struikelblok - nog in leven zijn. Eleonora Harris (haar geboortenaam) zelf stierf in '59 en dus zijn de meeste van haar leeftijdsgenoten ook reeds van ons heen gegaan.

En toch: ik heb haar petekinderen (Lorraine Feather en Bevan Dufty) getraceerd en er mee gecommuniceerd. Ik ontmoette jazzpianist Randy Weston die haar hond Mister nog in zijn armen heeft gehouden en pianist Junior Mance die op de begrafenis van Lester Young (Billie's zielsgenoot) aanwezig was. En ook kroongetuige Annie Ross - haar beste vriendin tijdens de jaren '50 tot aan haar dood - kreeg ik te pakken.

Vaak na x-aantal emails. Opnieuw en opnieuw. Of - zoals deze week in NYC - indien er gewoonweg geen communicatie op gang kwam, gewoon face to face na optredens in jazz clubs. En het werkte. Want zowat iedereen zegde zijn medewerking toe.

De realisatie van een levensdroom? Geef me nog even achter de schermen. Want het gevecht met de voorbereiding is vaak meer dan het halve werk.

Op de achtergrond: oude Billie Holiday ads van o.a.
de befaamde Club Downbeat op 52nd Street ('Swing Street') en Apollo theater in Harlem.